ႏုိင္ငံေရးသမားႏွင့္ စာေရးဆရာ - ေက်ာ္ဝင္း

ႏုိင္ငံေရးသမားႏွင့္ စာေရးဆရာ - ေက်ာ္ဝင္း

May 23, 2014 at 8:10am

"ႏုိင္ငံေရးသမားႏွင့္

စာေရးဆရာသည္ တူသည္။ မတူ … ။" 

ဒဂုန္တာရာ 

('စာလံုး၊ေဆးစက္၊ ေစာင္းၾကိဳးႏွင့္ ကတၱီပါကားလိပ္' မွ - ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)

____________၁။____________

 

     NDF ပါတီေခါင္းေဆာင္ ၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း ကြယ္လြန္ေၾကာင္း

ၾကားေတာ့ ၊ စာေရးသူမွာ ၊ ဘာစကားမွ မဆိုနိုင္….။ ေတြးစရာ ေရးစရာ ေတြကား  လွ်ံက်သြားသည္။ ' ဖ်တ္ 'ကနဲ၀င္လာေသာ ပထမအေတြးကား…..၊

" လက္ခုပ္သံထက္ ၊ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္ရဲတဲ့ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ

၊ ရွားသထက္ရွားသြားေလၿပီေကာ…..။ "

 

     အမွန္စင္စစ္ ၊ NDFပါတီကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့ၾကေသာ

၊ ဆရာဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ ၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းတို႔ မွာ ၊ စာေရးသူနွင့္ လူခ်င္းရင္းနီွးလွသည္ေတာ့လည္းမဟုတ္ပါ။

အသက္အရြယ္အရေရာ ၊ ျဖတ္သန္းမႈအေတြ႕အၾကံဳေရာ ၊ ပညာအရည္အခ်င္းပါ အမ်ားႀကီးကြာသည္။ စာေရးသူအတြက္ဆိုလ်င္

အေ၀းမွသာ ေလးစားၾကည္ေမာရေသာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔တေစ ၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း

ဆိုေသာ အမည္ကိုမူ ၊ ဟိုးခပ္ငယ္ငယ္ ၊ နိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားခါစ ကာလကပင္ ၊ ၾကားဖူးယဥ္ပါးေနသည္။

အထူးသျဖင့္ ၊ ၁၉၇၀ျပည့္လြန္နွစ္မ်ားအတြင္း ၊ ထိုစဥ္က အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏တာ၀န္ေပးခ်က္အရ

၊ ' ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢသမိုင္း ' ကိုတူးဆြရွာေဖြစဥ္ကတည္းကျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းမွာ

၊ သမဂၢအလံေတာ္ေအက္မွ ေမြးဖြားလာသူတစ္ေယာက္။ သူ႔အေၾကာင္းကိုေက်ာင္းသားလူငယ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားနွင့္

တြဲသိထားသည္။

 

     သူနွင့္ပတ္သတ္၍ ပထမဆုံး မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္မိသည္မွာ

၊ ' ေရႊဂံုတိုင္ ေၾကျငာစာတမ္း '…..။ အျပန္အလွန္မယံုၾကည္မႈ နွင့္ အမုန္းတရားမ်ားထိပ္တတ္ေနေသာ

ထုိစဥ္ကာလတြင္ ၊ ' ေရႊဂံုတိုင္ ' မွာ ' တတ္သာဆုတ္သာရွိသည္ ' ဟုစာေရးသူကထင္သည္။ ပကတိအရွိကို

တစ္စံုတရာထင္ဟပ္ ႏိုင္သည္ ဟုယူဆသည္။ ဤေၾကျငာစာတမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ၊ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အၾကံဳရွိသည့္

အကိုၾကီးတစ္ေယာက္၏ မွတ္ခ်က္ကိုပင္သတိရေနေသးသည္။ "ဒါ … ကိုသန္းၿငိမ္းတို႔လက္ရာ

ျဖစ္ေလာက္တယ္ …."

____________၂။____________ 

     ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ အၾကိဳကာလမွာ စာေရးသူ၏ စာေပဘဝအတြက္မူ၊

လိႈင္းထန္ေလထန္ကာလပင္။ စာေရးသူႏွင့္နီးစပ္ခင္မင္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္း (ဆိုၾကပါစို႔၊ စာေပအသိုင္းအဝိုင္း)

မွာ No Vote မွ No Vote ျဖစ္ေနခ်ိန္။ "ေရြးေကာက္ပဲြကို စဥ္းစားသင့္တယ္" ဟု

စာေရးသူက ေရးမိရာ၊ သစၥာေဖာက္ၾကီးလံုးလံုး ျဖစ္ရေတာ့သည္။ 'သမုိင္းတရားခံ' အျဖစ္စဲြခ်က္တင္သူကတင္သည္။

'စာေရးဆရာ' ဆိုသည္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံ၍၊ က်င့္ဝတ္ႏႈန္းစံမ်ားျဖင့္

ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ျမင္ေလ့ရွိရာ၊ သူတို႔တေတြကို အျပစ္မျမင္ပါ။ သို႔တုိင္ေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးတြင္မူ

ဤမွ်ႏွင့္ မလံုေလာက္။ 'တကယ့္အရွိ' (Reality) ကို အမွန္အတိုင္းဖတ္ႏိုင္ရန္၊

Rational Thinking မရွိမျဖစ္လိုသည္။ သို႔မွသာ လက္ေတြ႕အလုပ္ျဖစ္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္ကို

ခ်မွတ္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ဒါကိ အေျခအေနအရ စာေပေလာကထဲေရာက္ေနသည့္တိုင္၊ ႏုိင္ငံေရးမိုးသက္မုန္တုိင္းမ်ားၾကား၊

ျဖတ္သန္းဖူးေသာ၊ စာေရးသူက ' ဆဝါး ' မိသည္။ 

          ဤေနာက္ခံအခင္းအက်င္းမွာပင္  NDF ပါတီ ေပၚထြက္လာရာ၊ စာေရးသူဘဝင္က်သြားသည္။

သမိုင္းအေတြ႕အၾကံဳတစ္ရပ္ကို ဆင္ျခင္မိ၍လည္း ေက်နပ္မိသည္။ ၉၁ ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (၁၉၃၅

အက္ဥပေဒ) အရ က်င္းပေသာ ၁၉၃၆ ေရြးေကာက္ပဲြကို၊ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးၾကီးက၊ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည့္တိုင္၊

လႊတ္ေတာ္တြင္းေျပာေရးဆိုခြင့္ မဆံုးရံႈးေစေရးအတြက္၊ 'ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းအဖဲြ႕' ျဖင့္

ေရြးေကာက္ပဲြဝင္ခဲ့သည့္ သာဓက- ရွိသည္မဟုတ္ပါေလာ။ NLD သပိတ္ေမွာက္သည့္တိုင္ NDF ေရြးေကာက္ပဲြဝင္သည္မွာ

မွန္သည္။ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိရာေရာက္သည္။ ၾကိဳဆိုရမည္ဟု စာေရးသူက ထင္သည္။ NDF ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း

ေက်းဇူးတင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ … ။ ဤ ' သို႔ေသာ္' ကား၊ ရင္နာစရာ ေကာင္းလွသည္။

 

          ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းတို႔တေတြမွာ၊

အပစ္အခတ္၊ အညွစ္အသတ္၊ အညစ္အပတ္ေတြၾကားတြင္ အလူးအလဲခံေနရေတာ့သည္။ အခ်က္အလက္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္တုန္႔ျပန္ၾကသည္မဟုတ္။ အစိုးရႏွင့္ေပးစား၊ စစ္တပ္ႏွင့္ေပးစား၊ - ေအာက္လမ္းနည္းေတြလိႈင္လိႈင္သံုးခဲ့ၾကသည္။

"ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးဓေလ့မွာ ရယ္ဒီကယ္အစဲြသန္သည္" ဆိုေသာ၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္၊

သမိုင္းပါေမာကၡေဟာင္း၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ၾကီး၏ ေကာက္ခ်က္ကို ဆို႔ဆို႔နစ္နစ္ သေဘာေပါက္လိုက္ရေတာ့သည္။

 

____________၃။____________ 

          ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းႏွင့္ပထမဆံုးအၾကိမ္လူခ်င္းဆံုခဲ့သည့္အျဖစ္ကို၊ ျပန္ေတြးမိေတာ့၊ ယခုထက္တုိင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရသည္။

အျဖစ္ကသည္လို … NDF ပါတီက၊ 'အခ်ိဳးက်ကိုယ္စားျပဳစနစ္' (PR - စနစ္) ကို က်င့္သံုးသင့္ေၾကာင္း

အဆိုျပဳတင္ျပလာသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဆိုရလ်င္၊ စာေရးသူဘဝင္မက်ခဲ့ပါ။ PR ၏ ေကာင္းက်ိဳး

ဆိုးျပစ္ကို ဆင္ျခင္မိတာလည္းပါသည္။ ထိုစဥ္ကာလအထိ NLD, NDF ျပန္လည္ေပါင္းစညး္ေရးကို

ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေသးရာ 'တပ္ေပါင္းစုလမ္းေၾကာင္း' ကို ဦးတည္ေစလိုတာလည္းပါသည္။ ထို႔ထက္၊

'က်င့္ဝတ္' ဘက္က၊ စဥး္စားမိတာလည္းပါ ပါသည္။ (ေျပာရလ်င္- စာေရးသူမွာ ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားလည္းမဟုတ္၊

စာေရးဆရာလည္းပီပီျပင္ျပင္မဟုတ္။ သို႔ႏွင့္အမွ်၊ ethic ႏွင့္ Rational လြန္ဆဲြရသည္မ်ားႏွင့္

အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကံဳရသသည္။)

 

          ေရာက္လြယ္ေအာင္ဆုိရလ်င္စာေရးသူအျမင္ကို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖင့္ တင္ျပခဲ့သည္။ "ပီအာလား၊ တပ္ေပါင္းစုလား၊ပိုေနျမဲက်ားေနျမဲလား" … ။ The Voice တြင္ ဤေဆာင္းပါ ပါၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာပင္၊

ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း စာေရးသူ အခန္းေရာက္လာသည္။ စာေရးသူအခန္းမွာ ဒုတိယအလႊာ (သံုးထပ္) မို႔၊

အေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႕မွာေမာေနသည္။ သူ႕က်န္းမာေရးကို သိထားသည္မို႔ စာေရးသူမွာ၊ အားနာလို႔မဆံုး

…။ သူကေတာ့ အေမာမေျဖ။ PR ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူ႕အေတြး၊ သူ႕အျမင္ သူ႕စဥ္းစားခ်က္ေတြကို

အေမာတေကာ ေျပာေနသည္။ အကဲြအျပဲမ်ားသည္းသန္ျပင္းထန္လွသည့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ PR ကို

မယုတ္မလြန္ ထိန္းညိွေရးကိရိယာအျဖစ္ အသံုးျပဳလိုသည့္ သူ႕ေစတနာကို အေလးအနက္ဆင္ျခင္မိပါသည္။

 

          ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္လည္း သူ႕ေစတနာကို သေဘာမေပါက္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ NDF ႏွင့္ NLD တစ္နည္း ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုမ်ားေဝးသထက္ေဝးေအာင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္လုပ္ၾကသည္။ PR ကိုလက္ခံ၊ လက္မခံ အသာထား၊ သူ႕ေစတနာကိုနားလည္ေပးၾကဖို႔ေကာင္းသည္။ ထိုကာလ ေနာက္ပိုင္း အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအရ၊ စာေရးသူပင္လ်င္PR ကို ဒုတိယအေတြးျဖင့္ ျပန္စဥ္းစားေနရေခ်ျပီ …။ စာေရးသူေတြးမိသေလာက္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ၊

          ၁။

ဂိုဏ္းဂဏ အကဲြအျပဲေတြမ်ားလြန္းသည္။ (highly divided society)

          ၂။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဓေလ့မွာ၊ ရယ္ဒီကယ္အစဲြသန္သလို၊ လက္တုန္႔ျပန္လက္စားေခ်စရိုက္ရွိသည္။ 

          ၃။

ျမန္မာလူထုမွာ၊ 'ေတာင္ျပိဳ ကမ္းျပိဳ' မဲေပးတတ္သည့္ အစဥ္အလာရွိသည္ …။ ဤသို႔ေသာ အရပ္ရပ္အေျခအေနေအာက္တြင္PR ကိုအစဲြကင္းကင္းၾကည့္ျမင္ဖို႔လိုမည္ထင္ပါသည္။

 

 

 

 

____________၄။____________ 

          စာေရးသူအျမင္

အေရြ႕ကို တစ္စြန္းတစ္စ ေျပာျပခြင့္ရလိုက္၍၊ အထိုက္အေလွ်ာက္ေျဖသာပါသည္။ MPC ေဆြးေႏြးပဲြတစ္ခုမွအျပန္၊

ကိုေနမင္းေက်ာ္ (NDF ပါတီတဲြဘက္အတြင္းေရမွဴး) ၏ ကားေပၚတြင္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ေတြ႕ဆံုမႈမွာ

ေနာက္ဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မထား။

 

          အခုတေလာမွာပင္၊

စာေရးသူေလးစား အားထားသူေတြ၊ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ကြယ္လြန္သြားသည္။ မၾကာခင္က ကြယ္လြန္သြားေသာ

ဆရာ ဦးဝင္းတင္မွာ မႏၱေလးမွာေနစဥ္က၊ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ စာေရးသူ ေက်ာင္းသာဘဝကပင္၊

ၾကည္ညိဳအားက်ရသူ၊ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ဦး။ က်င့္ဝတ္ႏႈန္းစံဘက္မွ ခ်ဥ္းကပ္ေလ့ရွိေသာ၊

သူ၏ သတင္းအျမင္ စာေပ အျမင္ေတြမွာ၊ သူ႕စရိုက္ႏွင့္ အဟပ္ညိီသည္၊ စေရြးကိုက္သည္ - ဟု ထင္သည္။

ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ Rational thinking ဘက္မွ မဟာဗ်ဴဟာ

က်က်ၾကည့္လ်င္မူ၊ ဆရာ့အျမင္ေတြတြင္ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိသေလာက္ရွိပါလိမ့္မည္။ စာေရးသူကေတာ့

အေလးစားမပ်က္ …။

 

          ဆရာသန္ၿငိမ္း

စာေရးသည္ကိုၾကားဖူးသည္။ တစ္အုပ္မွေတာ့ မဖတ္ဖူးပါ။ ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္သာ

သိထားသည္။ ေလးစားသည္။ သူ႕အျမင္ေတြမွာ လူၾကိဳက္မ်ားေကာင္းမွ မ်ားပါလိမ္မည္။ ကိစၥမရွိ။

သူ႕တြင္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိသည္။ မဟာဗ်ဴဟာ က်က်စဥ္းစားႏိုင္သည္။ သို႔အတြက္ လက္ေတြ႕က်ေသာ

ႏုိင္ငံေရးသမားဟု အေသအခ်ာဆိုရပါလိမ့္မည္။ ဒါကိုေတာ့ျငင္းလို႔မရ။ အမွား၊ အမွန္ကိုေတာ့

သမိုင္းက ေျဖပါလိမ့္မည္။

 

____________၅။____________

          လက္ပံေတာင္းအေရး

အရွိန္တက္ေနစဥ္က ေရးခဲ့ေသာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ကို သတိရေနသည္။ ဗစ္တာဟူးဂိုး၏

Les Miserable ဝတၱဳၾကီးကို ညႊန္းၿပီး၊ သူရဲေကာင္းႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စားကို သရုပ္ခဲြျပထားသည္။

တစ္မ်ိဳးမွာ 'ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံေသာ လူတုိင္းခ်စ္သည့္ သူရဲေကာင္း' ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ

'လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္ကို၊ ရဲရဲဝံ့ဝံ့လုပ္သြားေသာ၊ လူၾကိဳက္မ်ားခ်င္မွ မ်ားမည့္ သူရဲေကာင္း'

။ ထုိစဥ္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္မွာ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစားကို ပိုအေလးထားဟန္ရွိသည္။

 

ေက်ာ္ဝင္း

 

၂၃၊ ေမ၊ ၂၀၁၄

 

#to be happy#

$$ kotoetoe $$